ბირთვული ჩამდინარე წყლები

ბირთვული ჩამდინარე წყლები არ უდრის ბირთვულ ნარჩენებს, წყალს, ბირთვული ჩამდინარე წყლები უფრო მავნეა, მათ შორის ტრიტიუმი, მათ შორის 64 სახეობის ბირთვული რადიოაქტიური ნივთიერება. მას შემდეგ, რაც ბირთვული დაბინძურებით დაბინძურებული წყალი მოხვდება საზღვაო გარემოში, ის ჯერ ოკეანის დინებით გადაიტანება და სხვადასხვა ოკეანეებში ვრცელდება.

გარდა ამისა, ის კვლავაც გადაიცემა საზღვაო ეკოსისტემის მეშვეობით, მაგალითად, კვებითი ჯაჭვის მეშვეობით და შესაძლოა ადამიანის ორგანიზმში მოხვდეს ზღვის პროდუქტების საზოგადოებრივი მოხმარების გზით, რაც გარკვეულ პოტენციურ ზემოქმედებას მოახდენს საზღვაო ეკოსისტემაზე ან ადამიანის ჯანმრთელობაზე. ფუკუშიმას ატომურ ელექტროსადგურზე მომხდარი ავარიის წინა მონიტორინგის თანახმად, დაბინძურების უმეტესი ნაწილი აღმოსავლეთისკენ და შემდეგ წყნარი ოკეანის გავლით გადაინაცვლებს.

ამ დამაბინძურებლების მცირე ნაწილი სამხრეთ-დასავლეთში დასავლეთ წყნარი ოკეანის გავლით შევა.ific მემბრანული წყალი. რადგან ბირთვულ ჩამდინარე წყლებში რადიოაქტიური ელემენტები ძლიერ რადიოაქტიურია და მათი ფიზიკური თვისებები ძალიან სტაბილურია, ბირთვული ჩამდინარე წყლების ამჟამინდელი დამუშავება გულისხმობს რადიოაქტიური ელემენტების კონცენტრირებას კონკრეტული ტექნიკური საშუალებებით და შემდეგ რადიოაქტიურობის სტანდარტს აკმაყოფილებს ნარჩენი სითხის გამოყოფას.

ამჟამად, ბირთვული ჩამდინარე წყლების გამწმენდი ფართოდ გავრცელებული მეთოდები ძირითადად მოიცავს შემდეგს:

(1) ნალექის მეთოდი: ნალექის მეთოდი გულისხმობს ბირთვულ ჩამდინარე წყლებში ნალექის დამატების დამატებას, ხოლო ქიმიური შემადგენლობისა და რადიოაქტიური ელემენტების თანანალექის რეაქცია გამოიყენება ბირთვულ ჩამდინარე წყლებში რადიოაქტიური ელემენტების შემცველობის შესამცირებლად. ამჟამად, სამრეწველო ნალექებს შორის ძირითადად გამოიყენება ალუმინის და რკინის ნალექები, კირის-სოდის ნალექები და ფოსფატის ნალექები.

(2) ადსორბციის მეთოდი: ადსორბციის მეთოდი არის ადსორბენტების გამოყენებით რადიოაქტიური ელემენტების ადსორბციის მეთოდი, რომელიც ფიზიკური დამუშავების მეთოდს წარმოადგენს. განვითარებული ფორების სტრუქტურისა და დიდი სპეციფიკური ზედაპირის ფართობის გამო, ადსორბენტს აქვს ძლიერი ადსორბციული უნარი. ამჟამად, ხშირად გამოყენებული ადსორბენტებია გააქტიურებული ნახშირბადი, ცეოლიტი და ა.შ.

(3) იონური გაცვლის მეთოდი: იონური გაცვლის მეთოდის პრინციპია იონური გადამცვლელების გამოყენება ბირთვულ ჩამდინარე წყლებთან იონური გაცვლის განსახორციელებლად, რათა მოიხსნას რადიოაქტიური იონური გაცვლა ბირთვულ ჩამდინარე წყლებში. ბირთვულ ჩამდინარე წყლებში შემავალი რადიოაქტიური იონები ძირითადად კათიონებია, ამიტომ იონური გადამცვლელში დადებითად დამუხტული აქტიური ჯგუფები შეიძლება შეიცვალოს რადიოაქტიურ კათიონებთან და რადიოაქტიური იონები გადავიდეს გადამცვლელში. ხშირად გამოყენებული იონური გადამცვლელები იყოფა ორგანულ და არაორგანულ იონურ გადამცვლელებად ორ კატეგორიად: ორგანული იონური გადამცვლელები ძირითადად სხვადასხვა იონური გაცვლის ფისებია, არაორგანული იონური გადამცვლელებია ხელოვნური ცეოლიტი, ვერმიკულიტი და ა.შ.